พี่คิดถึงเธอเหมือนใจจะขาด
อนาถใจนัก
พิษแห่งความรักบีบคั้นดวงใจ
พี่ยืนใต้เงา ต้นโศก
โศกเอ๋ยซึมเศร้า เหงาไป
โศกเหมือนรู้ใจ ของพี่
โศกเอ๋ยยืนซึมเหมือนใจพี่โศก
วิโยคครวญหา
ถึงยอดกานดามิ่งมิตรคนดี
พี่เหมือนถูกกำแพงกั้น
ถูกเขาคอยกันรักพี่
เขาพรากเธอหนีไปจากหัวใจ
น้ำค้าง หลั่งมาราตรีวิโยค
เหมือนน้ำตา ต้นโศก
ฉ่ำโชกชะชุ่มกิ่งใบ
พี่ยืนเศร้าแฝงเงาต้นโศก
หมองไหม้
โศกซ้ำโศกซ้อน
โศกย้อนยอกใจ
พี่ยืนร้องไห้อยู่ใต้โศกนั้น
ไม่ขอรักใครให้ใจวิโยค
ทับโศกใจซ้อน
เพราะโศกบั่นทอนสะท้อนชีวัน
ถึงแม้จะคอยจนเก้อ
จะขอรอเธอทุกวัน
ไม่เปลี่ยนเวียนผัน
ให้โศกซ้ำรอย
