คนบางคน
บ่ได๊ เกิดมาเพื่อเฮา
เขาเลย อยู่ไปของเขา
เขาเลย บ่มักเฮาจ้อย
คนงาม จั่งน้อง
เทียบกันแล้ว ห่างอ้ายสุดสอย
น้องทำงานสูง แถมงามจนย้อย
ส่ำดาวสูงลอย อยู่ไกลทุกคืน
พอได้มี โอกาสได้ใกล้ชิดกัน
ก็ตอนเดินผ่านเท่านั้น
ได้กลิ่นหอม หัวใจยังชื่น
ลม ลม แล้ง แล้ง
พอมีแฮง หายใจข้ามคืน
ยิ้มเจ้าหยอกใจ ตัวอ้ายให้ชื่น
ปลื้มใจจนยืน ฝันดีคาหม่อง
แต่ความจริงคือ... ดาวมีไว้เบิ่ง
อ้ายเอื้อม บ่เถิง
ดอกเด้อ หัวใจของน้อง
หลับตาฝัน อ้ายจั่งได้กอด
ยามคึดฮอด ได้แต่หลอยมอง
ไร้วาสนา ได้เป็นเจ้าของ..ดาวนั่น
จึงผูกคอตาย.. ใต้ต้นบักเขือขื่น
คงบ่อาจฝืน ชะตาที่ฟ้าแบ่งกั้น
น้องอาจเกิดมา เพื่อเขาคนอื่น
อ้ายได้แต่ยืน แหงนมองเท่านั้น
ดาวก็ยัง เป็นดาวทุกวัน
บ่แม่นของ.. เฮา
แต่ความจริงคือ... ดาวมีไว้เบิ่ง
อ้ายเอื้อม บ่เถิง
ดอกเด้อ หัวใจของน้อง
หลับตาฝัน อ้ายจั่งได้กอด
ยามคึดฮอด ได้แต่หลอยมอง
ไร้วาสนา ได้เป็นเจ้าของ..ดาวนั่น
จึงผูกคอตาย.. ใต้ต้นบักเขือขื่น
คงบ่อาจฝืน ชะตาที่ฟ้าแบ่งกั้น
น้องอาจเกิดมา เพื่อเขาคนอื่น
อ้ายได้แต่ยืน แหงนมองเท่านั้น
ดาวก็ยัง เป็นดาวทุกวัน
บ่แม่นของ.. เฮา
น้องอาจเกิดมา เพื่อเขาคนอื่น
อ้ายได้แต่ยืน แหงนมองเท่านั้น
ดาวก็ยัง เป็นดาวทุกวัน
บ่แม่นของ.. เฮา
ดาว....
นั้นมีไว้เบิ่ง...
