Söz verdim kendime unutmak için

Bambaşka bir hayat kurdum, olmadı

O sessiz vedanın, o garip göçün

Sebebini hayra yordum, olmadı

Dedim; olsun bu da Dünya halları

Tanrı, ayr kla sınar kulları

Ellerinle diktiğin o gülleri

Kendi ellerimle kırdım, olmadı

Niye ömrüm geri dönmez eskiye

Niye bu delilik, bu boşluk niye

Meydan uslandırır yiğidi diye

Beladan belaya girdim, olmadı

Sanki ensemde bir zehirli bıçak

Bir maziden böyle kaç r ancak

Ne varsa hediyen tespihi oyuncak

Çöpe attım,yaktım,kırdım olmadı

Akşam onbirde yatmayı denedim

Sazımı kırıp atmayı denedim

Köprüde balık tutmayı denedim

Başıma ne işler sardım, olmadı

Ayşe’deki resmine hiç bakmadım

O kokulu mumlardan da yakmadım

Gözlerini düşlerime sokmadım

Her şeyinden uzak durdum, olmadı

Bir boşlukta günümü gün eyledim

Seni bir maziye sürgün eyledim

Üç sene kendime yalan söyledim

İşi gamsızlığa vurdum, olmadı

Gördüm; insan ölür susuz, ekmeksiz

Ama gördüm insan yaşar yüreksiz

Dedim; herşey yalan, herşey gereksiz

Namluya bir kurşun sürdüm, olmadı

şiir:Ali Kınık