เมื่อครั้งหนึ่งในชีวิต

ฉันต้องเดินทางออกไป

หน..ทางยาวไกล

ให้ฝัน..นำทางกาย

อาจมีบางทีที่ล้า

ลืมตาไม่เห็นจุดหมาย

ฝัน..ยังอีกไกล

ให้รัก..นำทางใจ

โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง

แต่การเดินทาง สอนฉันให้อดทน

ใครบางคนกระซิบเบาเบา ผ่านลม

อยากจะกลับไปซบ..อิงไหล่

ใครสักคน

หลีกไปจากชีวิต..วกวน

คนที่ลวงหลอก

เดินมาไกลจนใจ..มันท้อ

แค่เพียงรู้ ว่ามีใครรอ

ฉันพร้อมไปต่อ

แม้ไกลเท่าไร

อาจเป็นเพราะยังไม่รู้

อนาคตเป็นอย่างไร

จะสวยงามเพียงใด

หรือมืด..มนแค่ไหน

ยิ่งทำให้ใจฉันกลัว

ไม่กล้าก้าวเดินต่อไป

เมื่อฉันหวั่นไหวในใจ

ความหวังยังหล่อเลี้ยงวิญญาณ

โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง

แต่การเวลา สอนฉันให้อดทน

ใครบางคนกระซิบเบาเบา ผ่านลม

อยากจะกลับไปซบ..อิงไหล่

ใครสักคน

หลีกไปจากชีวิต..วกวน

คนที่ลวงหลอก

เดินมาไกลจนใจ..มันท้อ

แค่เพียงรู้ ว่ามีใครรอ

ฉันพร้อมไปต่อ

แม้ไกล เท่าไร

โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง

แต่การเวลาสอนฉันให้อดทน

ใครบางคนกระซิบเบาเบา ผ่านลม

อยากจะกลับไปซบอิงไหล่

ใครสักคน

หลีกไปจากชีวิตวกวน

คนที่ลวงหลอก

เดินมาไกลจนใจ มันท้อ

แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ

ฉันพร้อมไปต่อ

แม้ไกลเท่าไร

เดินมาไกลจนใจ มันท้อ

แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ..

ฉันพร้อมไปต่อ

แม้ไกล..

เท่าไร