Siedem dziewcząt z Albatrosa, Tyś jedyna

Dziś pozostał mi po Tobie, smutek, żal

Miałaś wtedy siedemnaście lat dziewczyno

W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię

A na imię miałaś właśnie Beata

Piękne imię, musisz przyznać, miła ma

Zabierałem ją co dzień na fregatę

By miłością swa upajała mnie

Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem

I fregaty kątur ukrył sie za mgłą

Na fregacie byliśmy wciąż sami

A na brzegu ktoś nucił piosnkę tę

Juz od dawna Ciebie nie widziałem

Tak mi smutno jest bez Ciebie, tak mi źle

Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy

W Augustowie, nad Neckiem, w białe dnie

Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną

I na zawsze schowam w sercu je

Jestem Beatko zakochany

Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się

Jestem Beatko zakochany

Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się