ฉันมองหน้าเธอไม่ได้ซะด้วยซ้ำ

เพราะยังจำริมฝีปาก

และตาคู่นั้น

ฉันยังจำได้ทุกอย่าง

และจำได้ดี

ฉันยังไม่คิดว่ามีใครแทนได้ทั้งนั้น

เพราะในวันที่เธอจากไป

โลกหยุดชะงัก

เหมือนว่าใจของฉัน

มันหยุดตรึงกระทันหัน

เป็นอะไรที่มันวิเศษจริงๆ

ที่เรื่องราวของคนๆหนึ่งแต่งได้เป็นสิบเพลง

ท่วงทำนองทุกอันที่ปล่อยออกไปนั้น

มาจากวันที่เธอจะไป

ฉันเก็บเอาไว้และมาบรรเลง

จากฉันที่ไม่เคยเล่นดนตรี

แต่แต่งเพลงมาร้องให้เธอ

แม้เสียงไม่ดี

และแค่หวังว่าเธอจะได้ฟังสักเพลงจากฉัน

So เพลงไหนก็ได้

ท่อนไหนก็ได้

เพราะในทุกเพลงล้วนมีเธออยู่ในนั้น

เธอจะรู้ได้ด้วยตัวเอง

ขอแค่เธอฟังเพลงของฉัน

เพลงของฉัน

หรือว่าตาของฉันมันบอดเกินไป

เธอมีสัญญาณมาบอกเตรียมภัย

ว่าถึงเวลาที่ต้องทำใจ

ในวันที่เธอจะต้องเดินไป

ฉันอยากหันหลังและคว้าไปจับมือไว้

ถึงฉันจะรู้ว่าเธอจะเหมาะกับใคร

ถึงฉันจะรู้ว่าฉันจะขอเธอเกินไป

แต่ในวันนี้อยากกอดเธอเกินใคร

เป็นอะไรที่มันวิเศษจริงๆ

ที่เรื่องราวของคนๆหนึ่งแต่งได้เป็นสิบเพลง

ท่วงทํานองทุกอันที่ปล่อยออกไปนั้น

มาจากวันที่เธอจะไป

ฉันเก็บเอาไว้และมาบรรเลง

เป็นอะไรที่มันวิเศษจริงๆ

เป็นอะไรที่มันวิเศษจริงๆ

เป็นอะไรที่มันวิเศษจริงๆ