Çağrı Sinci:
Canın sıkkın, birine söylemen gerek derdini
Alışmışsın yalnızlığa her gün öyle yekten
Kafanı yapıp yaslanmışsın aynı kanepeye
Aynı güneş aynı perde aynı iç karartan renkler
Sokakta insan öldürürken açlık senin şahsi sıkıntın
Konuşmaya değer değil eğer mertsen
Ve eğer yüksek sesle sen de "ben de varım" dersen
Hemen orda olmadığını sana ispat ederler
Sen hırslan ve terle, kızmak teselli değil
Bilip de söylememek hepsinden beter
Ve uzmansın belli susmuşsun bayağıdır
Bütün boş vagonlar senin de evinden geçer
Sırtlanlar leş yer sen aç kaldın boşver
Onuru için yaşar insan onuru için terler
Fırsatlar tek tek önünde belircekler
Yumruğunu sık yeter ki sen tetikte bekle
Ellerimde kan yok ellerimde kin var
Kafamda sıfırlarla çarpışan bi ton fikir var
Dilimde partizan bi lizan ve karşı kaldırımda
Kolay kolay bakmadığım bi ton kusur var
Omuzlarım da gökyüzünde şimdilik yerim dar
Yorulmadım da sendeledim fakat düşmedim daha
Bu son çıkıştı köprüden ve dönmedim sağ
Bi gün pes ettiğimi görürsen de görmedin say
Yarıştı kafam tabi dünyayla dönmek için
Nasılsa faniyiz deyipte çektim yandı içim
Kuruldu hayaller hep benim olmayanlar için
Bu yüzden ricayı geç istediğini almak için
Hayatla mücadelem sertçe o kasırga ben serçe
İnan ki hiç davranmıyo mertçe
Yılmak yok dert çek na-mümkünden geçmek
Bu yüzden aklım firari hep görünmüyor gerçek
Çıkmam lazım tabuttan son duraktan önce
Benim engellerimin önüne set çek aydınlıktan önce
Değişti çıkarlar ayrılık girince
İnan hatırlayacağın son ben olcam ışıktan önce
Bozuldu jargonum ben müziğin esiriyim
Yediğimde müebbet bu kağıda kaleme sordum deli miyim?
Ben hala eskisinden eskiceyim
Böyle biline tümünü katledipte sonra delili sileceğim
Ellerimde kan yok ellerimde kin var
Kafamda sıfırlarla çarpışan bi ton fikir var
Dilimde partizan bi lizan ve karşı kaldırımda
Kolay kolay bakmadığım bi ton kusur var
Omuzlarım da gökyüzünde şimdilik yerim dar
Yorulmadım da sendeledim fakat düşmedim daha
Bu son çıkıştı köprüden ve dönmedim sağ
Bi gün pes ettiğimi görürsen de görmedin say
