เจ้าที่คั่นหนังสือ ที่ฉันนั้นเคยใช้

คอยคั่นเวลาจากเรื่องราวที่น่าเบื่อ

เมื่อฉันมองกลับไป เรื่องราวที่ผ่านมา

ก็ไม่ได้ต่างจากฉัน

ว่าฉันก็เป็นเพียงแค่ที่คั่นหนังสือ

เมื่อเธอต้องการพักผ่อน ไม่มีความสำคัญ

เธอไม่เคยมีใจให้ฉันสักเท่าไหร่

เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา

คั่นเวลาให้เธอได้พักสายตา

จากคนที่เธอผิดหวัง

เมื่อเธอเริ่มมีแรงจะยืนลุกขึ้นใหม่

อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม

คงต้องรอเวลาที่เธอล้าเหลือเกิน

อีกครั้ง เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา

ในวันที่เธอท้อ เขาทำให้เธอล้า

เธอก็คงมองมาที่ฉันแค่ช่วงหนึ่ง

เมื่อเธอจะกลับไป ทิ้งฉันแล้วจากไป

ฉันก็คงหมดความหมาย

ว่าฉันก็เป็นเพียงแค่ที่คั่นหนังสือ

เมื่อเธอต้องการพักผ่อน ไม่มีความสำคัญ

เธอไม่เคยมีใจให้ฉันสักเท่าไหร่

เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา

คั่นเวลาให้เธอได้พักสายตา

จากคนที่เธอผิดหวัง

เมื่อเธอเริ่มมีแรงจะยืนลุกขึ้นใหม่

อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม

คงต้องรอเวลาที่เธอล้าเหลือเกิน

อีกครั้ง เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา

ว่าฉันก็เป็นเพียงแค่ที่คั่นหนังสือ

เมื่อเธอต้องการพักผ่อน ไม่มีความสำคัญ

เธอไม่เคยมีใจให้ฉันสักเท่าไหร่

เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา

คั่นเวลาให้เธอได้พักสายตา

จากคนที่เธอผิดหวัง

เมื่อเธอเริ่มมีแรงจะยืนลุกขึ้นใหม่

อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม

คงต้องรอเวลาที่เธอล้าเหลือเกิน

ผิดหวัง เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา