วันที่เลือน เดือน ที่ลาร้าง
วันที่ บ่มี อ้ายย่าง
เคียงข้าง บนสายทางรัก
ความหวัง พังเพ
เดินเซ ดั่งคน เสียหลัก
วันนี้ วันที่ อกหัก
มาเฮ็ด กันคัก แท้นอ..
วัน ที่เดิน ดั่งคนสิ้นแรง
เสียดาย สายตา ฮักแพง
ส่องแสง เมื่อยาม พบพ้อ
จบกัน แค่นี้
บ่มี ทางให้ ย่างต่อ
หมดคำ จะอ้อน วอนขอ
เอาแค่ นั้นหนอ อ้ายว่า..
วันอ้าย บอกลา
น้ำตา นองไหล ยับย่าง
กลายเป็น เกิบเก่า เน่าฮ้าง
ถอดวาง อย่าง ไม่หัวชา
เสียแฮง คิดต่อ
คึดหวังตั้งก่อ สร้างบ่ เป็นตา
เสียดาย คืนวัน ผ่านมา
หลงเซื่อสัญญา อ้าย จนหมดใจ..
วัน ที่เดิน ดั่งคนสิ้นทาง
เจ็บรัก ไปทุก ก้าวย่าง
คิงนาง เหมือนคน เป็นไข้
เฮ็ดหยัง ผิดหนอ
จึงพ้อ กับวัน ปวดใจ
เจ็บกว่านี้ จะมี อีกไหม
ย่างไป ถามไป ในวัน อกหัก..
วันอ้าย บอกลา
น้ำตา นองไหล ยับย่าง
กลายเป็น เกิบเก่า เน่าฮ้าง
ถอดวาง อย่าง ไม่หัวชา
เสียแฮง คิดต่อ
คึดหวังตั้งก่อ สร้างบ่ เป็นตา
เสียดาย คืนวัน ผ่านมา
หลงเซื่อสัญญา อ้าย จนหมดใจ..
วัน ที่เดิน ดั่งคนสิ้นทาง
เจ็บรัก ไปทุก ก้าวย่าง
คิงนาง เหมือนคน เป็นไข้
เฮ็ดหยัง ผิดหนอ
จึงพ้อ กับวัน ปวดใจ
เจ็บกว่านี้ จะมี อีกไหม
ย่างไป ถามไป ในวัน อกหัก..
