คำว่าฮักเกิดขึ้นที่ใด
เกิดกับไผมันบ่สำคัญ
มันจะอยู่ตรงนั้น
บ่หายตามกาล เวลา
ว่าสิผ่านมาดนปานใด๋
ในหัวใจบ่เคยร้างลา
ยังจดจำทุกถ้อยวาจา
ที่เฮาเว้าต่อกัน
เมื่อสวรรค์แยกกายเฮาสอง
จากคู่ครองเป็นคนอื่นไกล
เหลือแต่คำสัญญาใช่ไหมที่ยัง คงอยู่
แม้นว่าเจ้าสิเกิดเป็นหยัง
บ่เคยคิดซัง ย้อนฮักคนฮู้
สิเคียงข้าง ให้ได้ฮู้ หัวใจยังคงเดิม
บ่มีอีหยังมาพังทลาย
ความฮักเฮาสองลงได้
แม้ดินสลายยังมั่นคงคือจังตอนเริ่ม
ฮักที่แลกด้วยแหกกฎฟ้า
ถึงมีน้ำตาเข้ามาแต่งเติม
ความปวดร้าวสิเข้ามาเสริม
บ่เคยคิดย่าน
ในวันนี้เฮาเจอกันแล้ว
ยังบ่แคล้วจำต้องจากลา
คนที่เฮาตามหา
เป็นหยังคือบ่ สมใจ
ให้คองถ่าอีกกี่พันปี
ให้อยู่ตรงนี้อีกนานเท่าไหร่
ขอเพียงแค่...
เธอจำฉันได้ ชาติไหนก็รอเธอ
บ่มีอีหยังมาพังทลาย
ความฮักเฮาสองลงได้
แม้ดินสลายยังมั่นคงคือจั่งตอนเริ่ม
ฮักที่แลกด้วยแหกกฎฟ้า
ถึงมีน้ำตาเข้ามาแต่งเติม
ความปวดร้าวสิเข้ามาเสริม
บ่เคยคิดย่าน
ในวันนี้เฮาเจอกันแล้ว
ยังบ่แคล้วจำต้องจากลา
คนที่เฮาตามหา
เป็นหยังคือบ่ สมใจ
ให้คองถ่าอีกกี่พันปี
ให้อยู่ตรงนี้อีกนานเท่าไหร่
ขอเพียงแค่...
เธอจำฉันได้ ชาติไหนก็รอเธอ
