ยามมีการแข่งขัน
ไผสิมักการ เป็นโตสำรอง
ยามที่อ้ายฮักน้อง
กะบ่อยากเป็นโตแทนไผ
ฮู้อยู่ว่าเขาคือแฟนเก่า
เจ้ายังเก็บเขาไว้ในใจ
น้องยังลืมเขาบ่ทันได้
อ้ายกะบ่ได้ว่า
แต่เจ้าทรงคือยังฮำฮอนเขาหลาย
จนใจอ้ายหวั่น
เลยเฮ็ดโตบ่ถืกคือกัน
ตกลงเจ้าสิเอาจังได๋
สิให้อ้ายอยู่หม่องได๋ จังได๋
กะบอกอ้ายเด้อหล้าเด้อ
ความเจ็บจังได๋ก็ต้องเจอ
เมื่อเธอยังฮักเขา
สิให้อ้ายอยู่ข้างนอกข้างใน
ข้างๆใจเจ้าอ้ายกะเอา
อ้ายยอมเจ็บ ยอมเหงา
ว่าแต่มื้อหนึ่งให้เจ้านั้นฮักอ้าย
อ้ายคือเพาเวอร์แบงค์
ที่สำคัญแฮงแต่ว่าสำรอง
ยามที่อ้ายฮักน้อง
กะบ่ต้องเป็นโตแทนไผ
ใจน้องยังเจ็บยังเศร้า
บ่ต้องลืมเขากะได้
แค่อย่าฮักเขาหลายกว่าอ้าย
สิเป็นไปได้บ่
แต่เจ้าทรงคือยังฮำฮอนเขาหลาย
จนใจอ้ายหวั่น
เลยเฮ็ดโตบ่ถืกคือกัน
ตกลงเจ้าสิเอาจังได๋
สิให้อ้ายอยู่หม่องได๋ จังได๋
กะบอกอ้ายเด้อหล้าเด้อ
ความเจ็บจังได๋ก็ต้องเจอ
เมื่อเธอยังฮักเขา
สิให้อ้ายอยู่ข้างนอกข้างใน
ข้างๆใจเจ้าอ้ายกะเอา
อ้ายยอมเจ็บ ยอมเหงา
ว่าแต่มื้อหนึ่งให้เจ้านั้นฮักอ้าย
สิให้อ้ายอยู่หม่องได๋ จังได๋
กะบอกอ้ายเด้อหล้าเด้อ
ความเจ็บจังได๋ก็ต้องเจอ
เมื่อเธอยังฮักเขา
สิให้อ้ายอยู่ข้างนอกข้างใน
ข้างๆใจเจ้าอ้ายกะเอา
อ้ายยอมเจ็บ ยอมเหงา
ว่าแต่มื้อหนึ่งให้เจ้านั้นฮักอ้าย
สิให้อ้ายอยู่หม่องได๋ จังได๋
กะบอกอ้ายเด้อหล้าเด้อ
ความเจ็บจังได๋ก็ต้องเจอ
เมื่อเธอยังฮักเขา
สิให้อ้ายอยู่ข้างนอกข้างใน
ข้างๆใจเจ้าอ้ายกะเอา
อ้ายยอมเจ็บ ยอมเหงา
ว่าแต่มื้อหนึ่งให้เจ้านั้นฮักอ้าย
สิให้อ้ายอยู่หม่องได๋ กะบอกอ้ายเด้อ
