แต่ก่อนฉันเป็นคนดี เหล้าเบียร์ก็กินไม่เป็น

เพราะมึงทำกูเสียเส้น

รสชาติของเหล้ามันเลยหวาน

ตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน

กูเมาทุกวันมึงคงไม่รู้

ก็ติดที่ยังคิดถึงมึงอยู่

กูเลยต้องกลายเป็นขี้เมา

บอกตัวเอง

ว่าแก้วนี้ต้องยืนให้ไหว

แม่งจะฝืนยกแก้วต่อไป

ก็คงต้องเสียดายอ้วกให้หมามันกิน

บอกตัวเองว่าแก้วนี้ต้องลืมมึงให้ได้

กินให้เมาให้มันตับแข็งตาย

แด่คนใจร้ายให้มันชิบหายไปจากใจ

ต้องหมดกี่แก้วมันจึงจะลืมเธอไป

ต้องเมาแค่ไหนมันค่อยจะไม่คิดถึงเธอ

ปาดน้ำตาแก้มเหล้าบางๆ

โซดาเอาไว้ห่างๆ

เพียว​ๆให้มันชาไปทั้งใจ

ต้องหมดกี่แก้วมันถึงจะตัดใจได้ลง

ทั้งเบลนด์ และ หงส์​ ก็ลืมไม่ลงอยู่ดี

ยกแก้วสุดท้าย

หวังว่าจะลืม

แต้มันยิ่งจำอยู่ดี

สุดท้ายเลยไม่มีวิธี ให้ตับแข็งตายมันคงลืมได้เอง

ต้องหมดกี่แก้วมันจึงจะลืมเธอไป

ต้องเมาแค่ไหนมันค่อยจะไม่คิดถึงเธอ

ปาดน้ำตาแก้มเหล้าบางๆ

โซดาเอาไว้ห่างๆ

เพียว​ๆให้มันชาไปทั้งใจ

ต้องหมดกี่แก้วมันถึงจะตัดใจได้ลง

ทั้งเบลนด์ และ หงส์​ ก็ลืมไม่ลงอยู่ดี

ยกแก้วสุดท้าย

หวังว่าจะลืม

แต้มันยิ่งจำอยู่ดี

สุดท้ายเลยไม่มีวิธี ให้ตับแข็งตายมันคงลืมได้เอง