น้องต้องมาแสนเศร้า

อยู่ในไร่อ้อย

พี่แอบคล้อย

หนีไกลจากจร

ลมโบกอ้อยพริ้ว

หวิวใจอาวรณ์

พี่คนสอนรักให้ใช่ไหม

เคยผูกพันรักใคร่

ด้วยใจแสนซื่อ

ไม่เคยถือถึงจนอย่างไร

ขอให้ใจนั้นรักกันจริงใจ

เบื่อใช่ไหมหายไปหลายปี

กินอ้อยจน

เสียความหวานหมด

ก็กลับทรยศ

เสียจนช้ำตรมเหลือที่

เห็นไร่แตงคนอื่นเขาดี

พี่ก็มาหลบลี้

ดังผีที่มาหลอกกัน

วอนให้ลมนั้น

ช่วยหอบความรักกลับ

ช่วยไปรับเขามาเจอะฉัน

เพราะพ่อแม่รู้

ถึงความสัมพันธ์

ให้พี่นั้นกลับคืนไร่อ้อย

กินอ้อยจน

เสียความหวานหมด

ก็กลับทรยศ

เสียจนช้ำตรมเหลือที่

เห็นไร่แตงคนอื่นเขาดี

พี่ก็มาหลบลี้

ดังผีที่มาหลอกกัน

วอนให้ลมนั้น

ช่วยหอบความรักกลับ

ช่วยไปรับเขามาเจอะฉัน

เพราะพ่อแม่

ซึ้งถึงความสัมพันธ์

ให้พี่นั้นกลับคืนไร่อ้อย