แค่ เพียงสมมุติว่าหยุดคบกัน
ใจฉันก็สั่นเหมือนคนเป็นไข้
ถ้าในความจริงสองเรามีอันห่างไกล
ผลลัพธ์ที่เกิดกับใจก็คงเหมือนตายจากกัน
ด้วยความรักนั้นก้าวผ่านห้องใจ
อ่อนไหวเผลอใจให้เธอเกินกั้น
ขอบคุณเวลานำพาเราใกล้ชิดกัน
จากเพื่อนเลื่อนเป็นผูกพัน
เพียงก้าวห่างกันวันไหน
ขาดเธอไม่ได้หัวใจขอสารภาพ
กดโทรศัพท์รับช้าก็ยังน้อยใจ
อยู่ใกล้จนชินไม่อยากได้ยินคำว่าห่างไกล
ขอร้องอย่าทำร้ายใจด้วยการหนีไปห่างกัน
ถ้าสิ่งใดนั้นที่ผ่านพ้นมา
หนัก หนาจนเธอไร้ความเชื่อมั่น
เจ็บจนเหลืออดก็โปรดได้แต่อย่านาน
เพราะใจที่ทรมานคอยนานจะพาลสิ้นลม
ขาดเธอไม่ได้หัวใจขอสารภาพ
กดโทรศัพท์รักฉันก็ยังน้อยใจ
อยู่ใกล้จนชินไม่อยากได้ยินคำว่าห่างไกล
ขอร้องอย่าทำร้ายใจด้วยการหนีไปห่างกัน
ถ้าสิ่งใดนั้นที่ผ่านพ้นมา
หนักหนาจนเธอไร้ความเชื่อมั่น
เจ็บจนเหลืออดก็โปรดได้แต่อย่านาน
เพราะใจที่ทรมานคอยนานจะพาลสิ้นลม
