ได้ใหม่ลืมเก่า

คนไม่รู้จักพอ

ให้ดีเท่าไรก็คงไม่พอใจ

หรือต้องเสียสิ่งนั้นไป

ถึงจะเห็นคุณค่าของมัน

เสื้อตัวเก่าตัวรัก

แม้จะถูกซักตากแดดร้อยครั้ง

ก็ยังเป็นตัวนั้น

ถ้าเธอยังอยากสวมใส่

ฉันคนเก่าคนเดิม

ที่เธอเคยชื่นชมวันนั้น

นับวันคุณค่าของฉัน

นั้นหมดหายไป

คำบอกรักที่มันเคยหวาน

พอพูดนานๆก็จืดจางไป

แล้วความห่วงใย

ก็กลายเป็นความน่ารำคาญ

ของที่เคยใช้ พอได้ไหมก็ทอดทิ้งมัน

เธอเลยลืมฉัน เมื่อตอนมีเขาเข้ามา

นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า

นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว

นี่ใช่ไหมเค้าเรียก

กินแห้วหรือขวัดดองเกลา

ตอนรักกันสัญญิงสัญญา

จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา

สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า อีกแล้ว

solo

ฉันคนเก่าคนเดิม

ที่เธอเคยชื่นชมวันนั้น

นับวันคุณค่าของฉัน

นั้นหมดหายไป

คำบอกรักที่มันเคยหวาน

พอพูดนานๆก็จืดจางไป

แล้วความห่วงใย

ก็กลายเป็นความน่ารำคาญ

ของที่เคยใช้ พอได้ไหมก็ทอดทิ้งมัน

เธอเลยลืมฉัน เมื่อตอนมีเขาเข้ามา

นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า

นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว

นี่ใช่ไหมเค้าเรียก

กินแห้วหรือขวัดดองเกลา

ตอนรักกันสัญญิงสัญญา

จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา

สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า อีกแล้ว

นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า

นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว

นี่ใช่ไหมเค้าเรียก

กินแห้วหรือขวัดดองเกลา

ตอนรักกันสัญญิงสัญญา

จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา

สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า อีกแล้ว