เสียงร้องที่วอนวาน

เอาเสียงหวาน ฝากลม

ขื่นขม จึงได้จาก

เพราะจนยาก

จากอิสาน

กาฬสินธุ์ บ้านเก่า

หนีความเศร้า ทรมาน

เข้ากรุง

บากหน้าหางาน

เอาเสียงหวานๆ

ฝากตามสายลม

ความรัก ก็ถูกหักหลัง

ขืนอยู่ก็นั่ง

หัวใจตรอมตรม

คนอื่น เขามีเงินแสน

เขายื้อแย่งแฟน

เฮาไปนอนชม

แบกความ

ปวดร้าวระบม

หนีความขื่นขม

สู่มหานคร

สัญจรเข้า

นครหลวงกว้างใหญ่

ไปทำงานรับจ้าง

หนักบ้างค่อยทน ผลที่ได้

เดือนหนึ่งบ่มีเหลือ

พอจุนเจือชีวิต

คิดมามันช้ำ

ทำพอเลี้ยง ชีวีมื้อหนึ่ง

ค่าคุณแม่นั่นซึ่ง

เป็นที่อยู่เหนือ

จุนเจือ

เลี้ยงลูกมาจนใหญ่

ถึงยากไร้

แม่ก็รักเอ็นดู

กินนม

แล้วกล่อมลูกนอนอู่

จนน้ำตาพรู

ลูกคิดถึงบุญคุณ

ได้แต่เพียง

ทอดสำเนียง

ขายเสียงเลี้ยงจุน

ลูกไม่ลืมบุญคุณ

คิดถึงไออุ่น

ยังเคารพบูชา

กราบเคารพแฟนๆ

เสียงลำหนาแน่น

หนุ่มกตัญญูตา

เอาเสียงลำฝากแฟน

เคยเชียร์ผมแน่น

ชุดหยุดน้ำตา

หาเงิน ช่วยแม่ไถ่นา

ถ้าดังก้องฟ้า

ไม่เป็นวัวลืมตีน

กินหิวบ้าง

กะอดทนจากถิ่น

บ่ถวิลดอกฟ้า

คุณค่าเพิ่นสูง

ใจมาดมุ่ง ว่า

อยากกล่อมแฟนๆ

แสนสงสารสาธิต

สิบ่ลืมคุณท่าน

เมื่อวัน ที่แฟนเหงาใจ

ขอแฟนจงได้

ตัดใจลืมมัน

ได้มีจดหมายไปขอ

ฟังผมละก้อ

ทุกวันทุกวัน

ที่เชียร์สาธิต

ทองจันทร์

ไม่ลืมคุณท่าน

ชั่วฟ้ามลาย

วิทยุเปิดไว้ข้างๆ

คิดว่าต่าง

เป็นเพื่อนคลายเหงา

คิดว่า

ลูกหลานบ้านเรา

สาธิตของเจ้า

จะไม่ลืมพระคุณ

หัวใจวุ่น

ให้ฟังลำน้องใหม่

ความที่จนยากไร้

ให้ลืมสิ้นสิ่งหมอง

เป็นพี่น้อง

ลูกแม่เดียวกัน

เอาเสียง

วันทาแทน

ฝ่ามือ มายอน้อม