ถูกตา ต้องใจ

ต้องมนต์ ของใคร คนหนึ่ง

หลงไปเก็บ เขามาคำนึง จนติดตรึง หทัย

อกเอย ลืมตน ต้องมนต์ เสียจน เป็นไข้

เพราะเป็น โรคหัวใจ อาลัย

เฝ้าครวญ เพ้อไป เต็ม กลั้น

เงินแสน เงินหมื่น ของใคร

แม้นมา กองให้ ถึงใจ

จะ เมิน ห่าง ไกล มิยอมให้ใคร ซื้อ กัน

แต่คนในใจ ไม่มีของใด มาหมั้น

เหมือน มีโชคล้าน เป็นรางวัล

ด้วยใจ รักอัน มี ค่า

ด้วยใจ ผูกพัน ผูกพันเสียจน ต้องตู่

สมมุติว่า เขามาเอ็นดู คงชื่นชู อุรา

ดุจมีเทวัญ แบ่งปัน ทิพย์ธาร ลงหล้า

ฉันคงอิ่ม เพราะธาร เทวา

ที่มีฤทธา เต็มที่

คนรักกัน อยู่ทุกวัน

เหมือนดัง ไฟต้อง น้ำมัน

เกิด ระ เบิด พลัน

เพราะมัน ต้องกัน ทุก ที

เฝ้าครวญ รำพัน โอ้เรา ฝันไป หรือนี่

โถคนที่รัก ดังชีวี ก็ยังมิมี ที ท่า