คนที่ฮักท่อฟ้า กับคนที่บ่มีค่า
มันกะต่างกันคือว่า เทียบกันบ่ได้ดอก
เจ้ากะอยู่สูงส่ำฟ้า
ส่วนอ้ายย่างดินเหยียบหญ้า
ได้แค่เฮ็ดคือหมา แนมเครื่องบิน
ฮักจนเกือบหัวใจสิ้น กะซูนได้แค่ซำตีนเจ้า
ได้มานั่งกอดความเหงายามเขาบ่หัวซา
ฮักน้องหล่า แต่ผลามันบ่ถึงเจ้า
ก้อนขี้ดินมันบ่สมดาว ฮู้อยู่ว่าบ่มีวาสนา
ย่างสากใกล้กันปานสิซูนกาย
แต่ว่าลมหายใจของเฮา อยู่คนละฟ้า
อยากดึงเจ้าเข้ามา ดึงเข้ามากอดไว้
สบตาน้องจักเทือ แล้วบอกว่าฮักเจ้าหลาย
แล้วสิเป็นจังได๋ ใจอ้ายกะสิยอม
ฮู้ทั้งฮู้เต็มหัวใจ คงเป็นได้ส่ำก้อนดิน
คงสิบ่มีปีกบิน ขึ้นไปฮอดดอกหนา
ฮักน้องหล่า แต่ผลามันบ่ถึงเจ้า
ก้อนขี้ดินมันบ่สมดาว ฮู้อยู่ว่าบ่มีวาสนา
ย่างสากใกล้กันปานสิซูนกาย
แต่ว่าลมหายใจของเฮา อยู่คนละฟ้า
อยากดึงเจ้าเข้ามา ดึงเข้ามากอดไว้
สบตาน้องจักเทือ แล้วบอกว่าฮักเจ้าหลาย
แล้วสิเป็นจังได๋ ใจอ้ายกะสิยอม
