ผมก่อนนี้
คนศรีประจันต์
ผมเบื่อสุพรรณ
มาเที่ยวทำงานละแวกนี้
ผู้หญิงผู้หยัง
ผมยังไม่มี
หน้าหนาวมาที
กลัดกลุ้มอุรา
อยากได้แฟน
ก็แสนลำเค็ญ
ผมเกี้ยวไม่เป็น
มันยากมันเย็น
เป็นหนักหนา
จะพูดจีบเธอ
ก็เหน่อออกมา
กลัวต้องขายหน้า
เก็บไปละเมอ
ผิวสาว ขาวจัง
ยังติดตา
ผมอยากไปขายนา
ขนเงินมาหมั้นเธอ
กลางคืนก็ฝัน
ฝันฝันเสมอ
แถมเพ้อ กับราตรี
สาวคนงาม
อย่าหยามเหยียดกัน
สุ้มเสียงจำนรร
ก็เหน่อสุพรรณ
กันแบบนี้
แต่หัวใจรัก
หนักแน่นดี
แม่น้องนวลศรี
คนดีจงเหลียวแล
ผมพูดมาใจว่าเจ้าชู้
ไม่เชื่อลองดู
รักยอดปลาทูเลยแท้
หญิงนาหน้าหลง
กลัวผมมันแพ้
ได้สาวช่วยแก้
ผมคงสบาย
ผมมีนา
อยู่56อัน
อยู่ที่สุพรรณ
จะได้ทำการแบ่งขาย
อย่างต่ำสี่ส่าห้าหมื่นสบาย
เพื่อตราบเตรียมจ่าย
ในเรื่องงานวิวา
ผมฝันถึงวันจะได้ครอง
ถ้าหากไม่สมปรอง
ผมคงจะต้องลา
จะอยู่ให้เศร้า
เศร้าเศร้าทำไมหนา
สาวจ๋า อย่าเกลียดชัง
ผมเป็นยังใง
สืบได้เลยหน่า
กะเชดกัญชา
กินเหล้าเมายา
เทือกนั้น
ไปถามดูสิ
ว่าคนศรีประจันต์
ชมผมทุกบ้าน
ไม่เชื่อลองรักดู
