/ พัดชา ณ ปากช่อง

สุดท้ายแล้วฉันก็ไม่มีปัญญา

สุดท้ายแล้วฉันก็ให้เธอคืนสู่ฟ้า เพราะฉันเองที่ตาขาว

สุดท้ายก็ได้แต่ก้มมองดูดิน

สุดท้ายก็เหลือแค่ฉันเพียงคนเดียวที่ได้ยิน

ข้อเท็จจริงที่อยู่ในใจ

อะไรที่ดี ที่เคยโน้มตัวเข้ามาหา จากนี้คงไม่มีทางย้อนคืนมา

ปากมันไม่รักดี ไม่ยอมพูดไป ก็เลยต้องเสียดาย ไม่น่าประมาท

ถ้าเพียงได้พูดคำหนึ่งคำ เธอนั้นก็คงไม่ไป

ปากมันไม่รักดี ก็เลยเสียใจ และใจที่รักเธอ ก็เสียโอกาส

กับคำว่ารักเพียงหนึ่งคำ แค่พูดก็คงง่ายดาย

แต่ฉันก็เก็บมัน ไม่รู้จะเก็บทำไม

สุดท้ายฉันก็นั่งโง่เพียงคนเดียว

สุดท้ายแล้วฉันก็แค่ควายตัวหนึ่งที่นอนเปลี่ยว

เธอก็คงไม่มารับรู้

อะไรที่ดี ที่เคยโน้มตัวเข้ามาหา จากนี้คงไม่มีทางย้อนคืนมา

ปากมันไม่รักดี ไม่ยอมพูดไป ก็เลยต้องเสียดาย ไม่น่าประมาท

ถ้าเพียงได้พูดคำหนึ่งคำ เธอนั้นก็คงไม่ไป

ปากมันไม่รักดี ก็เลยเสียใจ และใจที่รักเธอ ก็เสียโอกาส

กับคำว่ารักเพียงหนึ่งคำ แค่พูดก็คงง่ายดาย

แต่ฉันก็เก็บมัน ไม่รู้จะเก็บทำไม