Достасу келер қоштасу женер соңында

Тояды көңіл қояды өмір орынға

Болмайды кешкін тұрмайды ешкім жолында

Уақытын төзім бақытын өз қолында

Мұңайма!

Мұңайғаның өзіңе ұнай ма?

Бір бірін

көре алмайды Көктегі күн, ай да!

Мұңайма!

Мұңайғаның өзіңе ұнай ма?

Бір бірін

көре алмайды Көктегі күн, ай да!

Жетеді шаман жүрегің соған сенеді

Артында өткен алдында көктем себебі

Адамның емес Алланың болар дегені

Керегі уақыт келеді бақыт келеді

Мұңайма!

Мұңайғаның өзіңе ұнай ма?

Бір бірін

көре алмайды Көктегі күн, ай да!

Мұңайма!

Мұңайғаның өзіңе ұнай ма?

Бір бірін

көре алмайды Көктегі күн, ай да!

Мұңайма!

Мұңайғаның өзіңе ұнай ма?

Бір бірін

көре алмайды Көктегі күн, ай да!

Мұңайма!

Мұңайғаның өзіңе ұнай ма?

Бір бірін

көре алмайды Көктегі күн, ай да!