ก็รู้ขอบเขตของคำว่าเพื่อนอยู่ตรงไหน

คนที่คุ้นเคยอยู่ใกล้ใกล้

อย่าคิดอะไรไปไกลกว่านั้น

ก็รู้ระหว่างสองเราต้องเว้นไว้แค่ไหน

เส้นบางบางที่หากว่าข้ามไป

ก็อาจทำลายความไว้ใจ ทุกอย่าง

แต่เมื่อเวลานั้นผ่านไปได้ไม่นาน

กำแพงที่ตั้งเอาไว้กลับพังทลาย

ต้องขอโทษที่ฉันเป็น คนใกล้ที่ดันคิดไกล

อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ

ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร

ขอโทษที่เป็น คนไม่รักษาสัญญา

สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก

แต่ได้โปรด อย่าเพึ่งโกรธ

อย่าเพึ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลไกล

เผลอคิดไปเองคนเดียวว่าเราใกล้กันคงไม่เป็นไรใช่ไหม?

ถ้ากรรมการไม่เป่าว่าใกล้เกินไปจะรักฉันไหม?

จินตนาการเป็นหน้าเธอ Even though I know that's so wrong

When you coming up too close I fall for you

กลั้นใจเเละตัดสินใจข้ามเส้นที่เธอขีดไว้ถลำลงไป

ทั้งที่ก็รู้ตัวดีว่าคนคิดไกลสุดท้ายต้องจบยังไง

หวังเธอเข้าใจ หวังเธอให้อภัยกับฉันคนนี้ที่คิดไปไกล

เพราะเมื่อเวลานั้นผ่านไปได้ไม่นาน

กำแพงที่ตั้งเอาไว้กลับพังทลาย

ต้องขอโทษที่ฉันเป็น คนใกล้ที่ดันคิดไกล

อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ

ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร

ขอโทษที่เป็น คนไม่รักษาสัญญา

สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก

แต่ได้โปรด อย่าเพึ่งโกรธ

อย่าเพึ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลไกล

ต้องขอโทษที่ฉันเป็น คนใกล้ที่ดันคิดไกล

อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ

ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร

ขอโทษที่เป็น คนไม่รักษาสัญญา

สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก

แต่ได้โปรด อย่าเพึ่งโกรธ

อย่าเพึ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลไกล