Нұр жауып тұрған көктемде,

Гүл тере барсаң бөктерге,

Қоңыраулатқан аспанды

Найзағай шаншып өткенде

Есіңе мені алғайсың.

Қоңыраулатқан аспанды

Найзағай шаншып өткенде

Есіңе мені алғайсың.

Қазбауыр бұлттар маңғанда

Орманға жазда барғанда

Арманда мені арманда.

Оңаша жалғыз қалғанда

Есіңе мені алғайсың.

Арманда жаным арманда

Онаша жалгыз калганда

Есіңе мені алғайсың.

Ақ ұлпа жерді жапқанда

Ағаштар сырға таққанда

Бозарып атқан ақ таңда

Бозарып тұрып ақпанда

Есіңе мені алғайсың.

Бозарып атқан ақ таңда

Бозарып тұрып ақпанда

Есіңе мені алғайсың.