เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง

หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า

หยาดเพชรเกล็ดแก้วแววฟ้า

ร่วงมาจากฟ้าหรือไร

หยาดมาแล้วอย่าช้ำโศก

ปล่อยคนทั้งโลกร้องไห้

หยาดเพชรเกล็ดแก้วผ่องใส

นั้นอยู่ไกลเกินผูกพัน

แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า

ร่วงลงมาฟ้าคงไหวหวั่น

ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์

มิอาจกลั้นน้ำตาอาลัย

เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว

เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่

หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส

แม้อยู่ในความมืดมน

แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า

ร่วงลงมาฟ้าคงไหวหวั่น

ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์

มิอาจกลั้นน้ำตาอาลัย

เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว

เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่

หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส

แม้อยู่ในความมืดมน