เราจาก กันวัน นั้นยังจำ
จากกันวันฝน พรมพร่ำ
พรางม่าน กรรม
คล้ำครึ้ม คลุมเวร
ลมคราง ฝนครวญ
ไพรสั่นชวน รวนระเนน
ความกดดัน ขั้นเดน
เหมือนจะเค้น ฆ่าตาย
เราจากกัน วันนั้น นานมา
แต่เมื่อ วสันต์ ลีลา
ฤาสร่างซา ฝนฟ้าฟูมฟาย
ฤดูฤดี มันไม่มี วันคืนวาย
มันสาปใจ สาปกาย
เหมือน มนต์ร้าย พรายผี
ผี วสันต์ มันหลอก มันหลอน
ปีศาจวสันต์ วันก่อน
ยังสังวรณ์ เวรนี้
ฟังโถฟัง ฟังฝนตกซิ
เหมือน นรก ตบตี
ย้ำขยี้ ใจตรม
ไป จากไป ไปแล้ว ไปเลย
อย่ามา ชวนชิด ชวนเชย
ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์
ลมมาฝนมา จงอย่ามา พาระทม
เพียงโศกทราม เศร้าซม
ฉันจะล้ม ตายแล้ว
ผี วสันต์
มันหลอก มันหลอน
ปีศาจวสันต์ วันก่อน
ยังสังวรณ์ เวรนี้
ฟังโถฟัง ฟังฝนตกซิ
เหมือน นรก ตบตี
ย้ำขยี้ ใจตรม
ไปจากไป ไปแล้วไปเลย
อย่ามาชวนชิด ชวนเชย
ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์
ลมมาฝนมา จงอย่า มาพาระทม
เพียงโศก ทราม เศร้าชม
เหมือนจะล้ม ตายแล้ว..
