โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล

ลมพัดลมเพลอยมาไกล

เป็นแค่ขอนไม้ไม่มีทิศทาง

ประคองตัวเองไปเหงาเหงา

กลางคืนเหน็บหนาวจนใจจะพัง

ไม่เหลือความหวังอะไรเลย

วันหนึ่งน้องสาวลอยคอมา

มือเจ้าไขว่คว้าขอนไม้เอาไว้

เพียงหวังในใจ พยุงให้ลอย

อยากส่งให้เธอไปถึงฝั่ง

พื้นดินทางนั้นยังรอคอย

แรงเหลืออยู่น้อยจะไปอย่างไร

หากมีเรือสักลำแล่นมา

ก็ขอให้เธออย่าช้าขึ้นเรือนั้นไป

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

ต่อให้รักเจ้ามากพียงไหน

ผุพังไปพึ่งพาก็ได้ไม่นาน

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน

แต่ฝั่งฝันขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป

โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล

ลมพัดลมเพไปตามกระแส

ขอนไม้อ่อนแอจะไปไหนไกล

ไม่อยากให้จมไปด้วยกัน

ไม่ยอมให้ฝันเจ้าต้องสลาย

เมื่อพี่จมหายให้เจ้ายังมีหวัง

หากมีเรือสักลำแล่นมา

ก็ขอให้เธออย่าช้าขึ้นเรือนั้นไป

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

ต่อให้รักเจ้ามากพียงไหน

ผุพังไปพึ่งพาก็ได้ไม่นาน

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน

แต่ฝั่งฝันขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

ต่อให้รักเจ้ามากพียงไหน

ผุพังไปพึ่งพาก็ได้ไม่นาน

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน

แต่ฝั่งฝันขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป