ลมพัดใบไม้ปลิว

ทิวไม้โอนเอนตาม

งามนักงามฟ้าคราม

ยั่วยวนจิตหวามวาบไหว

ลมพัดลมพัดพา

เธอคล้อยมาใกล้ใจ

ลมหมุนวนหมุนไกว

ก่อใยเป็นเกลียวสัมพันธ์

โอ้ไย ไยหนอใจ

ฉันจึง อ่อนไหว

ดั่งไม้ต้องลม

ใจ ไยช้ำตรม

ดั่งลม พัดขั้ว

ปลิดใบ

ปลิวผลอยร่วง

ลมหนาวคอยย้ำเตือน

ลมร้อนเยือนคราใด

ลมหนาวคงพัดไกล

ปล่อยให้ผู้แพ้โศกศัลย์

เธอยิ้มในสายตา

ชายช้อยมาให้ฉัน

ใจท้อจนเหลือทาน

สุดต้านไม่ฟังเสียงเตือน

โอ้ไย ไยหนอใจ

ฉันจึง อ่อนไหว

ดั่งไม้ต้องลม

ใจ ไยช้ำตรม

ดั่งลม พัดขั้ว

ปลิดใบ

ปลิวผลอยร่วง

ลมหนาวโชยพลิ้วเบา

จวนถึงคราวลมจาง

ใจฉันครวญถึงนาง

หากห่างใจหายสุดหวง

จงยำ้จำยั้งใจ

อย่าหลงในภาพลวง

ลมหนาวคงหลอนทรวง

ตราบช่วงชีวิตสิ้นลม