ถูกตาต้องใจ
ต้องมนต์ของใครคนหนึ่ง
หลงไปเก็บเขามาคำนึง
จนติดตรึงหทัย
อกเอยลืมตน
ต้องมนต์เสียจนเป็นไข้
เพราะเป็นโรคหัวใจอาลัย
เฝ้าครวญเพ้อไปเต็มกลั้น
เงินแสนเงินหมื่นของใคร
แม้นมากองให้ถึงใจ
จะเมินห่างไกล
มิยอมให้ใครซื้อกัน
แต่คนในใจไม่มีของใดมาหมั้น
เหมือนมีโชคล้านเป็นรางวัล
ด้วยใจรักอันมีค่า
ด้วยใจผูกพัน
ผูกพันเสียจนต้องตู่
สมมุติว่าเขามาเอ็นดู
คงชื่นชูอุรา
ดุจมีเทวัญ
แบ่งปันทิพย์ธารลงหล้า
ฉันคงอิ่มเพราะธารเทวา
ที่มีฤทธาเต็มที่
คงรักกันอยู่ทุกวัน
เหมือนดังไฟต้องน้ำมัน
เกิดระเบิดพลัน
เพราะมันต้องกันทุกที
เฝ้าครวญรำพัน
โอ้เราฝันไปหรือนี่
โถคนที่รักดังชีวี
ก็ยังมิมีทีท่า
