แม่จ๋าแม่แม่โอ้
แม่แม่จ๋า
คิดขึ้นมาน้ำตา ไหลรินร่วง
แม่ยังอยู่คงยับยั้ง ทุกข์ทั้งปวง
คงหายห่วงหัวใจ ไม่หม่นหมาง
แม่เลี้ยงลูกกี่คน ก็เลี้ยงได้ เออ เออ
ลูกคนไหนเลี้ยงแม่ ตอบแกบ้าง
เมื่อมีเมียเลี้ยงเมีย เสียทุกทาง
เป็นแบบอย่างกันมา
หน้าแปลกใจ
แม่อดอยากปากแห้ง
จนซีดเซียว
กินแต่เปรี้ยวคาวหวาน
ทานไม่ได้
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยง
เลี้ยงลูกไว้
ตั้งแต่ในท้องแม่
ตั้งเก้าเดือน
ทั้งสายเปลสายใจ
เหมือนสายเลือด เออ
แม่ยอมเชือดให้ลูกได้
ไม่ฟั่นเฟือน
หยดน้ำนมหยาดน้ำตา
แม่ย้ำเตือน
แม่เป็นเหมือนแม่พระ
ผู้อารี
เมื่อเติบโตโถลูก
มาลืมแม่
บางคนแย่ตีด่า
น่าบัดสี
แม่ของฉันแม่ท่าน
จะชั่วดี
ก็ยังมีชื่อว่าแม่ แน่นิรันดร์
เมื่อจะรู้ว่าแม่รัก
ประจักษ์จิตร เออ
จะได้คิดเมื่อมีลูก
ปลูกรักมั่น
เรารักลูกอย่างไร
แม่เหมือนกัน
กงกรรมนั้นกงเกวียน
เวียนหมุนไป
พระคุณแม่ล้ำฟ้า มหาสมุทร
บริสุทธิ์เกินกว่า คำปราศรัย
ขออุทิศร่างกาย ขายหัวใจ
ที่แม่ให้ลูกนี้ พลีสังเวย
ลูกขอตอบแทนพระคุณ
คุณแม่แล้ว เออ
ร่มโพธิ์แก้วโพธิ์ทอง
ของลูกเอ๋ย
อันกุศลผลบุญ
ที่คุ้นเคย
ขอชดเชยให้แม่ท่าน
กตัญญู
