แดนดินใด ไม่แม้นแดนลานลั่นทม
ดุจดั่งสวรรค์แดนพรหม
สวยสุดถม คำชมได้
ฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือ
ฮือฮือฮือฮือฮือฮือ
ทิว เขียว ลิ่วไกล
เพลินมองไป
เสียงลมไกวกิ่งไหวดังซู่
ทิ้ง ขั้ว หล่นปลิว
ลั่นทมพริ้วโรยร่วงพรู
แม้น ดังพรม ลาดปู
ดุจทางสู่
สุดสวรรค์ เทวัญ
ลมรำเพย
ความหอมชวนดอมลั่นทม
สูดกลิ่นถวิลเชยชม
แสนสุขสม อารมณ์มั่น
ฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือฮือ
ฮือฮือฮือฮือฮือฮือ
ใจ หวล ตื้นตัน
เกินจำนรรจ์
เพ้อรำพันว่าหอมใดเท่า
หอม ชื่น ลั่นทม
เมื่อลมพริ้วมาเบาเบา
ล้าง สิ่งตรม อกเรา
ให้คลายเศร้า
ที่คอยเผา โทรมใจ
