มารับฉันไปวิมานเมืองแก้ว
แล้วก็ปล่อย
ลอยคว้างอยู่กลางดงดาว
มารับฉันไปค้างคืนชั่วคราว
ได้ความสาวเอิบอิ่มชิมชื่นชีวา
หากตัวฉันเป็นเช่นกากีชั่ว
ฉันคงชั่วอย่างคนที่มีราคา
เป็นเมียของคนชั้นพระราชา
ไม่ใช่มาอยู่อย่างอนาถาใจ
พรรควิมานเมืองแก้ว
วับแววแพรวพร่าง
ต่างแบบต่างเบอร์บอกไว้
หมดเวลาแล้ว
ต่างคนยิ้มลาต่างไป
เหลือความอ้างว้างใจ
กับรอยเปียกปอนน้ำตา
ชีวิตของคนขายพิศวาท
ทั้งปีทั้งชาติ
ตกเป็นทาสนาฬิกา
คนนั้นเดี๋ยวไปเดี๋ยวคนนี้มา
อิ่มเสน่หา
แต่กลับขาดแคลนน้ำใจ
ชีวิตของคนขายพิศวาท
ทั้งปีทั้งชาติตกเป็นทาสนาฬิกา
คนนั้นเดี๋ยวไปเดี๋ยวคนนี้มา
อิ่มเสน่หา
แต่กลับขาดแคลนน้ำใจ
