ฝนหลั่งสั่งฟ้า

อุราพี่นี้หมองหม่น

ทนวิโยคโศกศัลย์

รักพรากจากกัน

แปรผันเป็นอื่น

ทุกคืนปวดร้าวทรวงใน

ลืมสิ้นรอยจูบ

ที่เคยลูบนอนคู่

ลืมที่อยู่อาศัย

น้องแนบอกใคร

ให้พี่ขมขื่น

นั่งยืนเฝ้าทุกข์อาวรณ์

ไหนว่ารักจริง

เหตุใดจึงทิ้งรักพี่

ลืมแม้ที่เคยนอน

รักง่ายถ่ายเท

หันเหจริงหล่อน

ยอกย้อนให้พี่ระกำ

เชิญเถิดพุ่มพวง

ตักตวงรักเสียให้อิ่ม

ชิมรสที่หวานล้ำ

รักพี่มีกรรม

จึงช้ำหมองหม่น

รักพี่หล่น

เมื่อปลายฝนซา

เชิญเถิดพุ่มพวง

ตักตวงรักเสียให้อิ่ม

ชิมรสที่หวานล้ำ

รักพี่มีกรรม

จึงช้ำหมองหม่น

รักพี่หล่น

เมื่อปลายฝนซา