แม้ว่าไกล ภูผามาคั่นกลาง
ไม่ได้ห่าง จนเกินจะห่วงหา
ถึงวันหนึ่ง สายลมจะพัดพา
หากมีวาสนา ต้องได้มาเจอกัน
แม้ใกล้ตา ก็เหมือนฟ้ามากั้น
แค่รักกัน ไม่พอหรอกใช่ไหม
ถึงวันหนึ่ง สายน้ำจะไหลไป
และไม่มีวันไหน ที่จะคืนกลับมา
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ที่ฉันและเธอได้พบ
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ถ้ามันจบสิ้นไป
จะเป็นรักนิรันดร์
จะเสียน้ำตา จะเป็นเช่นไร
อยู่ที่วาสนา ที่มีมาร่วมกัน
ทุกทุกคน ต่างล้วนมีหนทาง
ทุกทุกอย่าง ต่างถูกกำหนดไว้
ถึงวันหนึ่ง ก็คงต้องเข้าใจ
หากที่ฝันเอาไว้
ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ที่ฉันและเธอได้พบ
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ถ้ามันจบสิ้นไป
จะเป็นรักนิรันดร์
จะเสียน้ำตา จะเป็นเช่นไร
อยู่ที่วาสนา ที่มีมาร่วมกัน
