พื่เป็นหนุ่มลุ่ม
เจ้าพระยา
ล่องเรือไปขายค้า
เดินทางมาหลายร้อยกิโล
สายัณห์คล้อยต่ำ
ลอยลำถึงปากน้ำโพ
หันหัวเรือล่ามโซ่
ค้างปากน้ำโพสักคืน
พี่เร่ร่อนนอนกินกับเรือ
น้องจงคิดเอื้อเฟื้อ
ให้จอดเรือหน้าบ้านขวัญยืน
คืนนี้เดือนแจ่ม
ขอจอดพักแรมซักคืน
พอรุ่งเช้า นอนตื่น
จะลาขวัญยืน
ล่องเรือต่อไป
เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ำโพ
พบน้องคนโก้
ผูกโบว์ใส่เสื้อสีไพร
น้ำใจเอื้อเฟื้อ
หนุ่มเรือไม่อยากลาไกล
อยากขายเรือ
ซื้อนา ซื้อไร่
อยากอยู่ใกล้
แม่ขนตางอน
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา
ต้องถอยเรือก่อนหนา
แม่ขวัญตา
พี่ขอลาก่อน
ชาวเรือต้อยต่ำ
ตัวดำเหมือนดินนาดอน
โบกมือลาแก้วตา
ขวัญอ่อน แม่ขนตางอน
อย่าลืมชาวเรือ
เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ำโพ
พบน้องคนโก้
ผูกโบว์ใส่เสื้อสีไพร
น้ำใจเอื้อเฟื้อ
หนุ่มเรือไม่อยากลาไกล
อยากขายเรือ
ซื้อนา ซื้อไร่
อยากอยู่ใกล้
แม่ขนตางอน
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา
ต้องถอยเรือก่อนหนา
แม่ขวัญตา
พี่ขอลาก่อน
ชาวเรือต้อยต่ำ
ตัวดำเหมือนดินนาดอน
โบกมือลาแก้วตา
ขวัญอ่อน แม่ขนตางอน
อย่าลืมชาวเรือ
