ถึงฝน จะตก

ถึงฟ้า จะร้อง

ถ้าได้ มาเห็น หน้าน้อง

แล้วพี่ สบาย สบาย

อยู่..ใต้ฟ้า

จะกลัว อะไร กับฝน

เกิด เป็นคน

เมื่อถึง ที่ ก็ตาย

ฝ่า ฝน ด้นมา

ฝ่า อันตราย

เปียก โชก ทั้งกาย

เพราะอยาก จะเห็น

หน้า..เธอ..

ถึงฝน จะตก

ถึงฟ้า จะร้อง

ถ้าไม่ได้เห็น หน้าน้อง

พี่ต้อง ละเมอ ละเมอ

เข้า..พรรษา

บนฟ้า ก็ครึ้ม เมฆฝน

ตกเสียจน ถนนน้ำนองเอ่อ

บุก โคลน ฝนพรำ

ย่ำมา หาเธอ

แต่ แล้ว ไม่เจอ

พี่แทบ จะกินยา ตาย..

ฝนตก บ้านน้อง

ฟ้าร้อง ถึงบ้านพี่

หัวใจ พี่โดนขยี้

แตก สลาย

บุกน้ำ ย่ำโคลน

ฝ่าสายฝน มาแทบตาย

น้องมาหนี ตามชาย

ไปกับ สายฝน พรำ..

ถึงฝน จะตก

ถึงฟ้า จะร้อง

พี่ไม่ เคยหนี หน้าน้อง

ไม่น่า ใจดำ ใจดำ

ต่อ ไปนี้

อกพี่ ก็คง กลัดหนอง

เฝ้า..แต่มอง

ฟากฟ้า เมื่อฝนพรำ

หน้า ฝน ทุกปี

อกพี่ ระกำ

เมื่อ ยาม ฝนพรำ

แล้วพี่ จะเห็น หน้าใคร..

ฝนตก บ้านน้อง

ฟ้าร้อง ถึงบ้านพี่

หัวใจ พี่โดนขยี้

แตก สลาย

บุกน้ำ ย่ำโคลน

ฝ่าสายฝน มาแทบตาย

น้องมาหนี ตามชาย

ไปกับ สายฝน พรำ..

ถึงฝน จะตก

ถึงฟ้า จะร้อง

พี่ไม่ เคยหนี หน้าน้อง

ไม่น่า ใจดำ ใจดำ

ต่อ ไปนี้

อกพี่ ก็คง กลัดหนอง

เฝ้า..แต่มอง

ฟากฟ้า เมื่อ ฝนพรำ

หน้า ฝน ทุก ปี

อกพี่ ระกำ

เมื่อ ยาม ฝนพรำ

แล้วพี่ จะเห็น หน้าใคร..