เหมือนพยามเปลี่ยนทะเลทราย

ให้กลายเป็นท้องทะเล

พยายามสิลืมอ้ายละเด้แต่กะหยังเฮ็ดบ่ได้

ใจน้องยังมีแต่เจ้าใจน้องยังมีอ้าย

ใจน้องยังอาลัยใจน้องยังโหยหา

ยังมีน้ำตา โอ๊ย

กลับมาได้บ่น้องยังบ่ลืม ลืมอ้าย

ทานตะวันบ่เคยแปรผันใจจากพระอาทิตย์ดวงเก่า

กลับมาได้บ่ใจน้องดวงนี้ยังมีแต่เจ้า

ถ่าอยู่เด้อถ่าคือเก่าถ่าให้เฮากลับมา ฮักกัน

เหมือนพยายามเลี้ยงปลาในท้องนภากว้างไกล

ฮู้อยู่ว่าเป็นไปบ่ได้นับมื้อสิขาดใจตาย

ดอกไม้ติดดินไม่อาจปีนขึ้นฟ้า

ไม่อาจอยู่เคียงบ่าดวงตะวันจังอ้าย

ฮักหลายแต่บ่มีความหมาย

กลับมาได้บ่น้องยังบ่ลืม ลืมอ้าย

ทานตะวันบ่เคยแปรผันใจจากพระอาทิตย์ดวงเก่า

กลับมาได้บ่ใจน้องดวงนี้ยังมีแต่เจ้า

ถ่าอยู่เด้อถ่าคือเก่าถ่าให้เฮากลับมา ฮักกัน

กลับมาได้บ่น้องยังบ่ลืม ลืมอ้าย

ทานตะวันบ่เคยแปรผันใจจากพระอาทิตย์ดวงเก่า

กลับมาได้บ่ ใจน้องดวงนี้ยังมีแต่เจ้า

ถ่าอยู่เด้อถ่าคือเก่าถ่าให้เฮากลับมา ฮักกัน