ลมรำเพยพี่นี้รำพึง
คิดถึงเจ้าที่ต้องจากจร
ใจอาวรณ์พี่นี้วังเวง
เพราะเกรงว่า
เจ้าจะหม่นหมองไกลอย่างนี้
อย่างดีก็เพียงแค่มอง
เห็นภาพนวลน้อง
ยิ่งมองยิ่งคิดถึงแฟน
ทุ่งนาป่านี้
ก่อนเคยได้มีเนื้อแน่น
หลวงพ่อองค์แสน
เราเคยจุดธูปบูชา
ไปเมืองกรุงทุ่งนี้เลยลืม
น้องลืมสิ้นทิ้งถิ่นบ้านนา
เป็นดาราเจ้านี้เลยลืม
น้องลืมหมู่ที่อยู่ชายแดน
ลืมลำโขง
ที่ลงเที่ยวพายเรือแล่น
น้องลืมเป่าแคน
ลำเพลินอีสานบ้านเฮา
น้องรังเกียจหรือ
สกลนครบ้านเก่า
ที่ใครๆ เขาเรียกลาว
อีสานบ้านนา
ทิ้งพี่ไปเหมือนตายจากหนี
หลายๆ ปีไม่เห็นกลับมา
น้องไม่มีแม้แต่จดหมาย
น้องทรามวัยลืมสิ้นสัญญา
ที่เคยให้ไว้
เมื่องานบ้องไฟที่ว่า
น้องนวลจะมา
เข้าพรรษาบ้านเฮา
นี่จวนออกพรรษา
ก็ยังไม่เห็นหน้าเจ้า
หลงคอยปล่อยเรา
เศร้าอยู่ที่ชายแดน
ทิ้งพี่ไปเหมือนตายจากหนี
หลายๆ ปีไม่เห็นกลับมา
น้องไม่มีแม้แต่จดหมาย
น้องทรามวัยลืมสิ้นสัญญา
ที่เคยให้ไว้
เมื่องานบ้องไฟที่ว่า
น้องนวลจะมา
เข้าพรรษาบ้านเฮา
นี่จวนออกพรรษา
ก็ยังไม่เห็นหน้าเจ้า
หลงคอยปล่อยเรา
เศร้าอยู่ที่ชายแดน
