พี่คิดถึงเธอ

เหมือนใจจะขาด

อนาถใจนัก

พิษแห่งความรัก

บีบคั้นดวงใจ

พี่ยืนใต้เงา

ต้นโศก

โศกเอ๋ยซึมเศร้า

เหงาไป

โศกเหมือนรู้ใจของพี่

โศกเอ๋ยยืนซึม

เหมือนใจพี่โศก

วิโยคครวญหา

ถึงยอดกานดามิ่งมิตรคนดี

พี่เหมือนถูกกำแพงกั้น

ถูกเขาคอยกันรักพี่

เขาพรากเธอ

หนีไปจากหัวใจ

น้ำค้างหลั่ง

มาราตรีวิโยค

เหมือนน้ำตาต้นโศก

ฉ่ำโชกชะชุ่มกิ่งใบ

พี่ยืนเศร้า

แฝงเงาต้นโศก

หมองไหม้

โศกซ้ำโศกซ้อน

โศกย้อนยอกใจ

พี่ยืนร้องไห้

อยู่ใต้โศกนั้น

ไม่ขอรักใคร

ให้ใจวิโยค

ทับโศกใจซ้อน

เพราะโศกบั่นทอน

สะท้อนชีวัน

ถึงแม้จะคอยจนเก้อ

จะขอรอเธอทุกวัน

ไม่เปลี่ยนเวียนผัน

ให้โศกซ้ำรอย