ฟัง ต.ช.ด.น.ป.พ.

อยากร้องไห้

มาอยู่ป่าเขาลำเนาไพร

กอดคอร่วมตายกับ ต.ช.ด.

จากดอยไปลับ

คงไม่กลับแล้วหนอ

ได้ข่าวว่ามีผู้ก่อ

ทิ้ง น.ป.พ.อยู่เดียวดาย

อยากลงจากดอย

ก็ลงไปแสนยาก

น.ป.พ.หน้าที่มีมาก

ต้องคอยปกปักษ์โพยไพร

เห็นแต่หลังคา

ของบ้านแก้วตารำไร

อยากไปหาแทบขาดใจ

ทิ้งไปไม่ได้ได้แต่ยืนมอง

สาวดอยใจดำ

ไม่ฝากข้าวน้ำเลยหนอ

แม้นใครสงสารหละก็

พบ ต.ช.ด.

ช่วยฝากข้าวของ

ไม่เห็นรอยยิ้ม

ก็ขอให้อิ่มปากท้อง

พี่ น.ป.พ.ขอร้อง

ว่าสาวดอยน้อง

ไม่ค่อยเห็นใจ

ยกมือพนม

ท่านเจ้ากรมผู้ใจดี

นึกว่าสงสารผมนี้

หาคนปราณี

ผมหน่อยได้มั้ย

ไม่ได้สาวดอย

ท่านช่วยผมหน่อยเป็นไร

แม้นเสร็จศึกลงวันไหน

ขอนางสาวไทย

ให้ผมสักคน

ยกมือพนม

ท่านเจ้ากรมผู้ใจดี

นึกว่าสงสารผมนี้

หาคนปราณี

ผมหน่อยได้มั้ย

ไม่ได้สาวดอย

ท่านช่วยผมหน่อยเป็นไร

แม้นเสร็จศึกลงวันไหน

ขอนางสาวไทย

ให้ผมสักคน