Sensizlikten yüregim sıkışıyor

Nefes almakta zorlanıyorum

Bana iyi gelmeyen şeylerden Kaçmam gerektiğini bildiğim halde

Gidemiyorum işte bir adım öteye

Yanımda bile hasretini yaşarken

Bir adım öte cehenem bana

Belkide unutmam lazım seni

işte

Yine yaram kabuk bağlamadan deşiyorum

Daha Çok kanıyorum

Daha çok acıtıyorum

Bunu Niye yapıyorum bilmiyorum

Bazen ölümle yaşam arasında gidiyorum

Ama yaşamak zorundayım biliyorum

Yokluğunla nasıl yaşanır

onuda bilmiyorum

Ve farkediyorum ki

İnsanlar Mezara Girmedende ölebiliyorlarmış,

Yokluğunun her saniyesi haram bana

Adın yasak Kalbin tutsak

Oysa sen benim hayalim

Sen benim cennetim

Gülüşüyle dünyamı yerlebir edenim

Dünüm

Bugünüm

Yarınım

Geleceğimdin

Şimdi Yokluğunu neyle doldurabilirim ki

Bilirim kal desem kalmazsın

Git desem razısın

Yinede sensizliğin Tarifi yok yeryüzünde

Varlığına doyamayan ben

Yokluğunla acı çeken yine ben

Söyle sen Nasıl bir ADALETSİN sen