Yaralı Kartal

KRALSIZ

Ben yaralı bir kartalım

Yorgun düşmüş ey kanatlarım

Mahpuslarda zından olmaz

Geçip aney aney hep yollarım

Mahpuslarda zından olmaz

Geçip gitti aney aney hep yIllarım

Yasaklanmış sevdalarım

Tutuklarımış sevdalarım

Güvenecek bir dostum yok

Ey kahpe dolu dört bir yanım

ŞİİR.....KRALSIZ

Yine çıkmaz sokaklar ve caddeler.

Yine tedirgin Bi akşam ve siren sesleri.

Yine tutarsızlık yine çıkarsızlık.

Yine sinirlerimin frekansları bozulmuş karma karışık başım.

Anlamadım nedir günahım nedir suçum.

Hiç bitmiyecekmi benim bu çakallarla savaşım.

Ulan yok bu dünyada dost diyebileceğim derdimi anlatacağım bi sırdaşım.

Vay be korkudan telefonunda kapatmış belki onu ararım diye babamın oğlu öz kardeşim.

En kötü en kötüsü beni 3 kuruşa satan ismimi okuyan güvendiğim en yakın arkadaşım.

İşte şimdi çıldırıp delirdim acaba deli taylar gibi çıldırıp dağlaramı çıksam yoksa silahımı çıkarıp sokaklarda ateşmi saçsam.

Hangi dala güvenip hangi dalı tutsam.

Yada bir yolunu bulup gavur memlekettinemi kaçsam.

Yada bu acayip hayattan vazgeçip beynime 2 kurşunmu sıksam.

Aklıma çok kötü şeyler geliyor.

Hani varya başını yorganın altına katanlar.

7 sülalesine sövsen lokma gibi yutanlar.

Kahpeler kalleşler aldatanlar ağlatanlar.

Eline fırsat geçse adamı çatır çatır çatlatanlar.

Dost diye elini uzatıp diken gibi batanlar.

Menfaati uğruna haklı bırakıp haksızları tutanlar.

Onurunu şerefini en kötüsü namusunu satanlar.

Bırakınlan nerden inceldiyse ordan kopsun.

Ne olacaksa şimdi olsun zaten ardımda bi garip anam kalmıştı onunda gözyaşları kurumuş..

KRALSIZ