ทุกๆครั้งที่เปิดดูละคร

มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจมี

ในละครมีผู้ชายดีๆ

คงเป็นใครคนที่เธอนั้นใฝ่ฝัน

แต่กลับมาสู่ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร

ใครๆก็มองเราไม่ดี

งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย

งั้นผู้ชายอย่างฉัน คงต้องเจ็บใจไปทุกราย

เพราะผู้ชายดีๆ คงมีแค่ในนิยาย

ฉันก็แค่ผู้ร้าย ถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย

สุดท้าย ก็ได้เธอไปครอง

ถึงร้ายก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ

หน้าตาเป็นตัวกำหนดเทวดาเขียนบยังไงกันว้า

อยากเกิดเป็นตัวพระแต่เขาลิขิต

ให้เป็นตัวร้าย

ใครจะรู้ว่าทศกัณรักนางสีดามากกว่าเท่าไหร

ถึงร้ายก็รักจริงไม่ใช้สลิงไม่ใช้สตันท์

เหนื่อยใจก็ลิโพ นางเอกร้องโฆษณาส้มคั้น

อกหัก มาทีไม่มีคนดูเห็นใจ

จะเปิดศึกชิงนาง ก็คงต้องแพ้เรื่อยไป

จะมองทางซ้ายจะมองทางขวา

กูมันตัวโกงนี่หว่า

มือถือดอกไม้ไว้หนวดไว้เคราเขาหาว่าโจรป่า

โรมรันพันตูความรักของกูชักมัน

ขีดๆเขียนๆกันไป เฮ้ย เดี๋ยวกูเล่นไม่ทัน

จะรีบไปไหนสงครามไม่จบกูยังต้องรบอีกครั้ง

มึงคิดว่ากูรักเธอเท่าไหร่

กูมากกว่าพันครั้ง

จะยอมตายพลีกายช่วยให้ละครขายดี

เกิดชาติหน้าฉันท์ใด ขอเป็นพระเอกซักที

งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย

งั้นผู้ชายอย่างฉัน คงต้องเจ็บใจไปทุกราย

เพราะผู้ชายดีๆ คงมีแค่ในนิยาย

ฉันก็แค่ผู้ร้าย ถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย

สุดท้าย ก็ได้เธอไปครอง

โลกของฉันมันต่าง จากละคร

มันเป็นตอนที่ฉันเองต้องผิดหวัง

ความเป็นจริงที่ต้องเจอ อีกครั้ง

ความลำพังที่คู่กันกับตัวร้าย

แต่กลับมาสู่ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร

ใครๆก็มองเราไม่ดี

งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย

งั้นผู้ชายอย่างฉัน คงต้องเจ็บใจไปทุกราย

เพราะผู้ชายดีๆ คงมีแค่ในนิยาย

ฉันก็แค่ผู้ร้าย ถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย

สุดท้าย ก็ได้เธอไปครอง

ผู้ร้ายก็ต้องลงไปกอง