Bir çocuk düşün okula gitmek için uyanıyor

Çalan alarm değil, siren sesi bağırıyor

Babası işte eve gitmek için zaman yok

Bi' kardeşi, bi' annesi hepsi sarılıp ağlıyor

Saniyeler sonra çocuk kanla tanışıyo

Düşen bomba annesiyle kardeşini ayırıyo

İşte böyle savaş, şansı olan sıyırıyo

O çocuğun bu dakkadan sonra kimseye hayrı yok

Enkaz altında tam 12 saat sıkışıyo

Uyandırmak için annesiyle boş boş konuşuyo

Suratı tozlu, yukarda köpekler havlıyo

Babası gelmiş çocuğu bi' asker çıkartıyo

Sevinsin mi, üzülsün mü, adam dövünsün mü?

Diyo ki: "Oğlum unutma anneler ölümsüzdür"

Çocuklar günahsız mekanları cennettir

Diyo ki: "Oğlum büyüdün artık sen bi' erkeksin"

Bu yüzüm niye dargın bi' gel içeriye anlat o zaman

Bu gönül tek kaldı, atıp hep içine oldu yalan

Bu yüzüm niye dargın bi' gel içeriye anlat o zaman

Bu gönül tek kaldı, atıp hep içine oldu yalan

Oynuyordum bu sokaklarda ben misket

Adım Ali, on yaşındayım, hayalim basket

Miğferim yok inşaatta, bulup taktım kasket

Yaşam zor artık, annem ve kardeşime hasret

Bilmediğim bi'yerden bahsediyor babam

Orda savaş yokmuş, orda ölüm, orda bomba kasket

Birde çocukların odaları varmış

Her gün yağmurluymuş hava, güneş yokmuş hiç hep kasvet

İlk defa deniz görücem ben çok heyecanlıyım

Balıklarla yüzüp, vapurlara bincem

Babam diyo ki: "Annen hep bizimle gelcek"

"Gittiğimiz yerde gözyaşların bile dincek"

Umut yolculuğumuz İzmir'den başlıyordu

Deniz güzel fakat tekne biraz su alıyordu

Can yeleği için insanlar neden savaşıyordu?

300 kişiydik ve kimse yüzme bilmiyordu

Niye dargın bi' gel içeriye anlat o zaman

Bu gönül tek kaldı, atıp hep içine oldu yalan

Bu yüzüm niye dargın bi' gel içeriye anlat o zaman

Bu gönül tek kaldı, atıp hep içine oldu yalan

Bu yüzüm niye dargın bi' gel içeriye anlat o zaman

Bu gönül tek kaldı, atıp hep içine oldu yalan