บนทางเดินที่มันโดดเดี่ยว

ที่เหลียวมองไปไม่เหลือใคร

ไม่รู้ต้องเดินอีกไกลแค่ไหน

ไม่รู้ต้องเหนื่อยอีกเท่าไร

ล้มแล้วลุกขึ้นมาไม่รู้กี่ครั้ง

ต้องเจ็บอีกเท่าไร

และแม้ว่าวันนี้ฝันจะพังสลาย

แต่ฉันจะเดินต่อไป

ตราบใดที่สองขา ยังไม่หมดแรง

ตราบใดที่ฉันนั้นยังมีลมหายใจ

จะไม่ยอมแพ้แม้น้ำตารินไหล

ฉันจะลุกยืนขึ้นใหม่

ก็แค่เริ่มต้นใหม่

บาดแผลที่มีนั้นยังคอยเตือน

ให้รู้ว่าฉันยังหายใจ

และมีแค่ใจที่บอบและช้ำ

คอยย้ำให้ฉันต้องก้าวไป

ล้มแล้วลุกขึ้นมาไม่รู้กี่ครั้ง

ต้องเจ็บอีกเท่าไร

และแม้ว่าวันนี้ฝันจะพังสลาย

แต่ฉันจะเดินต่อไป

ตราบใดที่สองขา ยังไม่หมดแรง

ตราบใดที่ฉันนั้นยังมีลมหายใจ

จะไม่ยอมแพ้แม้น้ำตารินไหล

ฉันจะลุกยืนขึ้นใหม่

ก็แค่เริ่มต้นใหม่

ก็แค่เริ่มต้นใหม่

ตราบใดที่สองขา ยังไม่หมดแรง

ตราบใดที่ฉันนั้นยังมีลมหายใจ

จะไม่ยอมแพ้แม้น้ำตารินไหล

ฉันจะลุกยืนขึ้นใหม่

ตราบใดที่สองขา ยังไม่หมดแรง

ตราบใดที่ฉันนั้นยังมีลมหายใจ

จะไม่ยอมแพ้แม้น้ำตารินไหล

ฉันจะลุกยืนขึ้นใหม่

ก็แค่เริ่มต้นใหม่

ก็แค่เริ่มต้นใหม่

ก็แค่เริ่มต้นใหม่