Bir daha kimseye bağlanmam

Çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum

Çekip gitti seviyorum diyince

Bu dünya harbiden açgözlü

Onu bile aldı elimden

Ve ben yine kaybettim

Bugün de dün gibi her şey aynı

Her şeyden yani her şeyden ayrıyım

Zaman kovalarken düştüğüm çukurda geçen zamana mı geçmişe mi ağlayayım?

Dinliyordur belki şimdi beni birazcık hatırlayıp

Unutmadım diyebilir mi gözlerini kaçırmayıp

Neyse zaten hayat sandığımdan kötüymüş

Belki şuan cehennemin en alt katındayım

Pembelerim yok umut perdelerim kapandı

Der ki annem kimselere güvenme yanarsın

Huyum değil dinlemek belki bundan pişmanlık denen illetin sürekli yanındayım

Yandıkça yanıyorum ve düşündükçe eskiyi

Aşk denen şey hasta eder bünyemi

İlaç yok mu Allah aşkına yol gösterin

Zaten yanımdakiler sürekli gidiyorlar söz verip

Bir daha kimseye bağlanmam

Çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum

Çekip gitti seviyorum diyince

Bu dünya harbiden açgözlü

Onu bile aldı elimden

Ve ben yine kaybettim

Beklenti umut demek

Ve ben umutsuzluk içinde nedensizce ağlıyordum

Sonunda sorunlu bir insan olup çıktım

Hayatıma girenlerin hiçbirini saymıyorum

Anlamazsın birini gerçekten sevmediysen

Anlamazsın dostundan hiç kazık yemediysen

Anlamazsın ailenle hiç zıt düşmediysen

Anlamana imkan yok hayallerin sönmediyse

İstediklerim kayıp gitti avuçtan

Bir hayalim vardı

Sevdiğime kavuşmak

Onu da kaybettim kimsem kalmadı bak

Derdimi anlatıp birazcık konuşacak

Zaman hala aleyhime işliyor

Umutlarım tükeniyor sürekli ve bu sarhoş adamın son şişesi senin gibi

Sen sevdiğim son kişisin

Bir daha kimseye bağlanmam

Çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum

Çekip gitti seviyorum diyince

Bu dünya harbiden açgözlü

Onu bile aldı elimden

Ve ben yine kaybettim

Bir daha kimseye bağlanmam

Çünkü zamanında bağlandım delice

Kaybetmem sanıyordum

Çekip gitti seviyorum diyince

Bu dünya harbiden açgözlü

Onu bile aldı elimden

Ve ben yine kaybettim