ผ่านไปสองปี

ที่เธอ ลาหายจาก

ข่าวคราวว่า

พ่อแม่เธอ นั้นพาไปขาย

เจ็บและช้ำ ต้องจำทน

เพราะความจน บังคับจิตใจ

จากเชียงฮาย

ไปขายตัวอยู่สุไหงโกลก

พี่ตั้งตารอ ให้เธอ

กลับคืนบ้านนา

ถึงไม่มี ทีวี ตู้เย็น

ก็ไม่เห็นเป็นไร

ทิ้งความเชื่อค่านิยม

ของคนเก่าล้าสมัย

ช่วยกันทำนา

ปลูกข้าวยังพอได้อยู่

ผ่านชีวิตได้ชื่นชมโลกสวย

ได้เพียงสิบห้าปี

ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ

กับความมืดมน

ผ่านมือชายเป็นร้อยเป็นพัน

ต้องกล้ำกลืนและอดทน

เพื่อเก็บเงิน

ส่งบ้านไถ่ถอนตัวเอง

ผ่านชีวิตได้ชื่นชมโลกสวย

ได้เพียงสิบห้าปี

ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ

กับความมืดมน

ผ่านมือชายเป็นร้อยเป็นพัน

ต้องกล้ำกลืนและอดทน

เพื่อเก็บเงิน

ส่งบ้านไถ่ถอนตัวเอง

ถึงใครใครรังเกียจ

เหยียดหยามตัวเธอ

พี่ยังรักเสมอ

ถึงเธอจะเป็นอย่างไร

อยู่ทางนี้ พี่ทำงาน

ทำนาทำสวนทำไร่

จะเก็บเงิน ไว้ไปไถ่เธอคืนมา

อยู่ทางนี้ พี่ทำงาน

ทำนาทำสวนทำไร่

จะเก็บเงิน ไว้ไปไถ่เธอคืนมา