ปลายฟ้าในยามแลง
เจือด้วยสีแดงแต้มแต่งด้วยแสงอ่อน
สกุณาบินคว้างคืนคอน
คล้ายเราตอนแรมรอนคืนเฮือน
ถิ่นฐานคืออ้อมกอด
ของเพิ่นผู้คึดฮอด
คำฮักที่พลอดให้ได้ฟัง
ชุบชีวิตที่เพม่าง
เป็นกำลังหัวใจ เติมไฟให้มีแฮง
เพราะเมื่อยามย่ำค่ำบนทางฝัน
ช่างไม่เคยงดงาม
มีเพียงความเดียวดาย
ตากความเหงาท่ามกลาง
ควันของเมืองใหญ่
เสียงหัวใจยังครวญคนึงโหยหา
จากมาไกลเท่าไร ใจยังใกล้ถิ่น
กลิ่นไอดินยังโชยพัดมา
นับรอวันได้กลับไปสบสายตา
เมื่ออาทิตย์ร่ำลา
คงได้เคียงบ่าเบิ่งฟ้ายามแลง (เฮ้อเฮอ)
ปลายฟ้าของฝั่งนั้น
เป็นจั่งได๋บ้างอ้างว้างคือกันบ่
โชคชะตากั้นขวางทางพ้อ
ต้องสู้ต่อเพื่อคนต้นทาง
ถิ่นฐานคืออ้อมกอด
ของเพิ่นผู้คึดฮอด
คำฮักที่พลอดให้ได้ฟัง
ชุบชีวิตที่เพม่าง
เป็นกำลังหัวใจ เติมไฟให้มีแฮง
เพราะเมื่อยามย่ำค่ำบนทางฝัน
ช่างไม่เคยงดงาม
มีเพียงความเดียวดาย
ตากความเหงาท่ามกลาง
ควันของเมืองใหญ่
เสียงหัวใจยังครวญคนึงโหยหา
จากมาไกลเท่าไร ใจยังใกล้ถิ่น
กลิ่นไอดินยังโชยพัดมา
นับรอวันได้กลับไปสบสายตา
เมื่ออาทิตย์ร่ำลา
คงได้เคียงบ่าเบิ่งฟ้ายามแลง
นับรอวันได้กลับไปนั่งอิงซบบ่า
มองอาทิตย์ร่ำลา
คงงามตาหนอฟ้ายามแลง
เฮ้อเฮอ เฮ้อเฮอ เฮ้อเฮอ
เฮอ เฮ้อเฮอ เฮ้อเฮอ เฮ้อ
