นึกสงสาร

พวกนงคราญขอทานน้อย

นั่งอยู่ตามสะพานลอย

ใจละห้อยคอยหา.

นี่คงจะหิว ท้องดูกิ่วน่าเวทนา

เวลาค่ำสนธยา

จะนิทรากันที่ไหน.

แต่เช้าจดเย็น

ต้องลำเค็ญทนนั่ง

รอรับทานเป็นเศษสตางค์

จากคนข้ามมาข้าม.

ไม่ต้องว้าวุ่น

ไม่ต้องลงทุนพอมีกำไร

แต่ส่วนลึกของจิตใจ

ใครจะไปรู้ได้ดี.

แหมน่าสมเพช

เด็กของประเทศแท้แท้

แต่กลับมาถูกลอยแพ

มาเหลียวแลกันบ้างซี.

มีบ้างไหม ผู้ที่เป็นใหญ่แต่ใจดี

จงมาช่วยเขาที

ให้ความปราณี

ขอทานสะพานลอย

แต่เช้าจดเย็น

ต้องลำเค็ญทนนั่ง

รอรับทานเป็นเศษสตางค์

จากคนข้ามมาข้าม.

ไม่ต้องว้าวุ่น

ไม่ต้องลงทุนพอมีกำไร

แต่ส่วนลึกของจิตใจ

ใครจะไปรู้ได้ดี.

แหมน่าสมเพช

เด็กของประเทศแท้แท้

แต่กลับมาถูกลอยแพ

มาเหลียวแลกันบ้างซี.

มีบ้างไหม ผู้ที่เป็นใหญ่แต่ใจดี

จงมาช่วยเขาที

ให้ความปราณี

ขอทานสะพานลอย