กอดกับความมืดมัว
รู้ตัวตั้งแต่เผลอใจ
วันที่คิดการใหญ่
แชร์หัวใจให้เขา
เจ็บที่เป็นรักสำรอง
แอบร้องไห้จนเกือบเช้า
วันนี้คือคนเศร้าด้วยความจำเป็น
สิทธิ์อะไรไม่มี
หน้าที่คือหลบซ่อนกาย
เหมือนพระจันทร์ตอนบ่าย
ที่มองขึ้นไปไม่เห็น
เมื่อเขาไม่ให้โทรตาม
และห้ามล้ำเกินกฎเกณฑ์
ความหวังไม่มีเศษเปอร์เซ็นต์แค่ศูนย์
ถอนตัวมันไม่ง่าย
ถอนใจยิ่งยากกว่า
แค่เขามาหา
โลกมันแบบว่าหยุดหมุน
เสียงใจมันดังว่าเอา
ทั้งที่เรามันไม่มีบุญ
ขาดเขาไปเหมือนใจเป็นจุล
เหมือนตาย
จะให้ทำเช่นไร
เมื่อใจไม่อาจถอนคืน
ฝันไม่มีวันตื่น
คอยเขาทุกคืนต่อไป
ป่านนี้รอแล้วรอเล่า
แต่เขาคงนอนกอดใคร
คนถอนตัวไม่ได้ยังไงก็ยอม
ถอนตัวมันไม่ง่าย
ถอนใจยิ่งยากกว่า
แค่เขามาหา
โลกมันแบบว่าหยุดหมุน
เสียงใจมันดังว่าเอา
ทั้งที่เรามันไม่มีบุญ
ขาดเขาไปเหมือนใจเป็นจุล
เหมือนตาย
จะให้ทำเช่นไร
เมื่อใจไม่อาจถอนคืน
ฝันไม่มีวันตื่น
คอยเขาทุกคืนต่อไป
ป่านนี้รอแล้วรอเล่า
แต่เขาคงนอนกอดใคร
คนถอนตัวไม่ได้ยังไงก็ยอม
คนถอนตัวไม่ได้
ถอนใจยิ่งยากกว่า
