ลมวอยๆใกล้ถึงธันวาสิ้น
ฝนไกลดินแทบแห้งไหง่
ใจเอ้ยใจมาคือไม้พาดฮั้ว
ใจเอ้ยกะหว่างกะเวน
พี่เอ้ยพี่น้องเสียดายเจ้าเด้
เหลือแฮงฮักอยากนอนแปลง
เถิงบ่สมความแพง
น้องบ่ชิงชังอ้าย
ปีเก่าหมายเบิดเคลื่อน
พรขอเตือนส่งให้พี่
ในวาระดิถีปีใหม่มาฮอดแล้ว
มองเห็นฟ้าอันแจ่มใส
ว่า ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่
เมื่อพี่ไกลจากนุชสุขสุดแสน
ลืมเถิดหนาพี่จ๋าคำว่าแฟน
พี่สุขแสนน้องระทมข่มหัวใจ
ธันวาไกลไปได้ มกรา
ขอเอิ้นสั่งดอกคือสิจั้งนอบ่ได้
ไปพูนหน้า อย่าห่วงหลัง
บัวลอยวัง โฮ้โอ่ยๆๆๆละนา
ใกล้จะหมดธันวา
มกรา ก็จะเข้ามาเยือน
เสียแรงนับวันเดือน
จนแปรเปลี่ยนเข้ามาทุกปี
รอรอรอเฝ้ารอความหวังที่มี
ธันวาเดือนท้ายของปี
รักที่มีก็จางหายไป
ไกลกับน้องอย่าหมองเด้อชาย
ให้อ้ายมีหมั่ง
รับความมั่งคั้งดังขึ้นกว่าเดิม
ซู้แรกเริ่มตามซ่างมันเถาะ
บ่เหมาะกับชาย
หน่ายมันสาอ้าย
คันนางตายแห่งสิดีใจเจ้า
ปีใหม่พานางเหงา
บ่อยากพ้อน้องหว่า
เวลาห้ามบ่ได้จวนจ้อหม่อมา
เมื่อคราใจเหงาต้องทนเอา
แม้เจ็บปวดเพียงไร
รักษาแผลใจของตัวเองทนอยู่
พี่โชคดีเกิดมามีเนื้อคู่
ใครเขาดูว่าสมกันครู่ครอง
เถิดพี่จ๋าไปพบฟ้าสีทอง
น้องทนหมอง
ทุกข์ระทมเพื่อพี่
ขวัญเอ๋ย
พราหม์เขาเคยเรียกขวัญ
วอนวาน
น้องน้ำตาไหลผ่าน
น้องยืนบนบ้าน บุญไม่มี
หมดปีหลังก็พังทลาย
ปีใหม่พบอับอาย
น้องเสียดายคุณพี่
จงไปดีดั่งน้องส่งพร
ไปนอนเฮือนคนมีมั่ง
น้องหมดความหวัง
พร้อมกับปีใหม่
คนอยู่หลังเจ้าป๋าปล่อยไว้
ไกลน้องกู่บ่คืนไป
ดูดดื่มพร้อมกับปีใหม่
มันแสน เสียใจแท้เด้อ้าย
